Dermatillomania (z greckiego δέρμα „skóra” + τίλλω „wyrywać; wyrywać sobie włosy” + μανία „namiętność, szaleństwo”) znane również jako patologiczne skubanie, jest to rodzaj działania kompulsywnego, któremu towarzyszy samouszkodzenie skóry, które często poprzedza uczucie dyskomfortu skóry, swędzenie skóry. Chęć powtórnego drapania prowadzi do powstawania na skórze świeżych przeczosów, stopniowo cofających się wraz z powstawaniem powierzchownych lub głębszych blizn. Pacjenci nie tylko zdają sobie sprawę z patologicznego charakteru swoich działań, ale także uważają je za przyczynę uszkodzeń.
Drapanie często poprzedzają oględziny lub dotykanie skóry. Pacjenci drapią się paznokciami, szczypią lub ściskają skórę, używają szpilek, żyletek, pęsety i innych narzędzi. Po etapie samookaleczenia, kiedy skóra jest mocno wydrapana, a wszystkie strupki oderwane, następuje chwilowa ulga, wewnętrzna satysfakcja. Potem nieuchronnie ponownie następuje wzrost dyskomfortu i niezadowolenia ze stanu skóry. Próby zapobiegania lub zaprzestania drapania (pacjenci krótko obcinają paznokcie, zakładają rękawiczki) są najczęściej nieskuteczne.
Zaburzenie to jest zaliczane do kategorii „zaburzenia obsesyjno-kompulsywnych i pokrewnych” Podręcznika Diagnostycznego i Statystycznego Zaburzeń Psychicznych Piąta Edycja (DSM-5). Najczęściej dermatilolomania występuje w zaburzeniu obsesyjno-kompulsywnym.
Główną metodą leczenia jest psychoterapia.
Samookaleczenie to celowe uszkadzanie własnego ciała z przyczyn wewnętrznych bez intencji samobójczych. Samookaleczenie występuje jako objaw wielu zaburzeń psychicznych, w tym przede wszystkim depresji. Najczęstszą formą samookaleczenia jest kaleczenie skóry i...
Jeśli niesiesz pomoc psychologiczną pacjentom, dopisz się do naszej ogólnopolskiej bazy psychoterapeutów, psychologów, psychiatrów i innych osób niosących psychologiczną pomoc.
