Układ hormonalny to układ regulujący czynność narządów wewnętrznych za pomocą hormonów wydzielanych przez komórki dokrewne bezpośrednio do krwi lub dyfundujących przez przestrzeń międzykomórkową do komórek sąsiednich.
Układ neuroendokrynny (endokrynny) koordynuje i reguluje aktywność prawie wszystkich narządów i układów organizmu, zapewnia jego adaptację do ciągle zmieniających się warunków środowiska zewnętrznego i wewnętrznego, utrzymując niezmienność środowiska wewnętrznego niezbędnego do utrzymania prawidłowego funkcjonowania tej osoby.
Gruczoły dokrewne to wszystkie narządy, których komórki wytwarzają hormony o różnym działaniu. Kiedy te substancje dostają się do układu krążenia, wywierają swoje działanie na całe ciało. Dlatego nazywamy je gruczołami dokrewnymi, w odróżnieniu od gruczołów zewnątrzwydzielniczych (np. ślinianek).
Za funkcjonowanie organizmu i adaptację do środowiska zewnętrznego i wewnętrznego odpowiadają trzy ściśle powiązane ze sobą układy:
Działania tych trzech systemów nie można rozdzielić, ich harmonia zapewnia normalne i terminowe funkcjonowanie organizmu.
Substancje chemiczne wytwarzane w układzie nerwowym oprócz swoich innych zadań mają również działanie hormonalne. Szczególnie ścisły związek występuje między podwzgórzem, częścią ośrodkowego układu nerwowego, a przysadką mózgową, która odgrywa ważną rolę w regulacji funkcji endokrynnej.
Hormony układu hormonalnego mogą pełnić funkcję przekaźnika bodźców w ośrodkowym układzie nerwowym, a regulacja tych dwóch układów jest ściśle powiązana. Funkcjonowanie układu odpornościowego zarówno w warunkach normalnych, jak i patologicznych, związane jest zarówno z układem nerwowym, jak i hormonalnym.
Zmiany psychiczne są charakterystyczne dla obrazu klinicznego wielu chorób endokrynologicznych. Zmiany psychiczne w chorobach endokrynologicznych są zróżnicowane, ale istnieją pewne wzorce ich przebiegu. We wczesnych stadiach i przy łagodnym przebiegu choroby rozwija się psychosyndrom endokrynologiczny, a wraz z postępem choroby zespół ten stopniowo przechodzi w psychoorganiczny. (według M. Bleulera) Na tle tych zespołów, zwykle w związku ze wzrostem nasilenia cierpienia endokrynologicznego (ale nie zawsze), mogą rozwinąć się ostre lub długotrwałe psychozy. Chorobom endokrynologicznym często towarzyszy rozwój nieswoistych zaburzeń psychoemocjonalnych i osłabienie.
Bulimia nervosa to zaburzenie odżywiania polegające na nieprawidłowym spożywaniu pokarmów. To zaburzenie odżywiania charakteryzujące się powtarzającymi się napadami przejadania się, a przy tym do nadmiernej troski o kontrolę masy ciała, co prowadzi do podjęcia ekstremalnych środków mających na celu zmniejszenie wpływ tego, co się zjadło masę ciała.
Jeśli niesiesz pomoc psychologiczną pacjentom, dopisz się do naszej ogólnopolskiej bazy psychoterapeutów, psychologów, psychiatrów i innych osób niosących psychologiczną pomoc.
