Zaznacz stronę

anhedonia

Anhedonia jest objawem medycznym występującym w niektórych chorobach psychicznych  a czasem u osób wolnych od tych zaburzeń. Anhedonia (fr. anhédonie) – charakteryzuje się brakiem lub utratą zdolności odczuwania przyjemności (zarówno zmysłowej, cielesnej, emocjonalnej, intelektualnej czy duchowej) i radości.  Ta niezdolność jest często związana z rozproszonym poczuciem braku zainteresowania (utrata siły życiowej).

Anhedonia historycznie

Słowo anhedonia jest neologizmem zaproponowanym przez Théodule’a Ribota w 1896 roku w celu określenia niewrażliwości na przyjemność. Termin ten odniósł wielki sukces w krajach anglosaskich, co zaowocowało licznymi badaniami i publikacjami.

Anhedonia statystyki

Anhedonia występuje u około 70% osób z ciężkimi zaburzeniami depresyjnymi. Anhedonia jest głównym objawem ciężkiej depresji, dlatego u osób doświadczających tego objawu można zdiagnozować depresję, nawet przy braku obniżonego/obniżonego nastroju.

Anhedonia, a depresja

Anhedonia, utrata zdolności odczuwania pozytywnych emocji, jest często obserwowana w depresji i schizofrenii. Podręcznik diagnostyczny i statystyczny zaburzeń psychicznych (DSM) opisuje anhedonię jak „brak zainteresowania” lub „brak odczuwania przyjemności”, co może to być trudne do rozpoznania, biorąc pod uwagę, że ludzie są mniej zainteresowani rzeczami, które nie sprawiają im przyjemności. Wiele osób z tym objawem opisuje brak przyjemności z jedzenia.

Anhedonia, a schizofrenia

Anhedonia jest także jednym z negatywnych objawów schizofrenii. Osoby ze schizofrenią informują retrospektywnie, że doświadczają mniej pozytywnych emocji niż osoby zdrowe.  Badania neuroobrazowania wspierają tę obserwację behawioralną, ponieważ większość badań raportuje nienaruszone reakcje układu nagrody.

Anhedonia i inne problemy

  • Anhedonia jest powszechna u osób uzależnionych od jednego lub więcej różnych leków, a także od alkoholu, opioidów i nikotyny.
  • Objaw ten występuje także w niektórych uszkodzeniach mózgu i chorobach neurodegeneracyjnych (takich jak: choroba Parkinsona, zwyrodnienie czołowo-skroniowe i podkorowe) z powodu uszkodzenia układów nagrody.
  • Anhedonia może być również spowodowana lekami psychiatrycznymi, takimi jak antydepresanty i leki przeciwpsychotyczne. Tej możliwej przyczynie często zaprzeczają psychiatrzy.
  • Anhedonia jest powszechna w chorobie Parkinsona.
  • Opisano również występowanie anhedoni u osób z chorobą afektywną dwubiegunową (CHaD).
  • Anhedonia może być związana z ADHD. Zaburzenia funkcji dopaminergicznych i serotonicznych w mózgach osób z ADHD prowadzi do rozregulowania przetwarzania nagrody, co może prowadzić do anhedonii.

Anhedonia leczenie psychoterapią

Termin anhedonia przypisuje się osobie, która straciła energię, motywację i radość życia. Taka osoba nie może odczuwać przyjemności i nie pamięta przyjemnych doświadczeń. Chociaż anhedonia jest skomplikowanym objawem, profesjonalne leczenie i zmiany stylu życia może przywrócić prawidłowe odczuwanie przyjemności. Ze względu na związek anhedonii z licznymi schorzeniami psychicznymi, terapeuta nie może tylko tego leczyć objawu. Psychoterapeuci wobec pacjentów z anhedonią muszą pracować nad zrozumieniem i zajęciem się stanem, z którym związana jest ta dolegliwość. Terapia anhedonii może poruszać takie aspekty jak:

  • zidentyfikowanie objawu;
  • edukacja pacjenta w zakresie występowania anhedonii;
  • praca nad poprawieniem umiejętności radzenia sobie w różnych sytuacjach stresogennych;
  • zrozumienie podstawowych zasad rządzących odczuwaniem przyjemności;
  • podkreślenie znaczenia zdrowia fizycznego w kwestii zdrowia psychicznego;
  • nauczenia nowych strategii zdrowia psychicznego.

Trzeba jednak pamiętać, że żadna psychoterapia nie jest scenariuszem uniwersalnym. Najkorzystniejsza formy terapii to takie, które są ściśle dopasowana do potrzeb i możliwości leczonego pacjenta, a te już są ustalane na konsultacjach z wybranym terapeutą.

anhedonia (psychoterapia, pomoc psychologiczna) - powiązane artykuły:

Niska samoocena

Niska samoocena

Pojęcie samooceny różni się w zależności od paradygmatu psychologicznego, który go dotyczy (psychologia humanistyczna, psychoanaliza lub behawioralna). Z punktu widzenia psychoanalizy samoocena jest ściśle związana, z rozwojem ego.  Z drugiej strony behawioryzm koncentruje się na takich pojęciach, jak bodziec, reakcja, wzmocnienie i uczenie się, co sprawia, że ​​holistyczna koncepcja samooceny nie ma znaczenia. Poczucie własnej wartości jest również pojęciem, które często wykracza poza dziedzinę wyłącznie naukową.

Depresja

Depresja

Depresja (łac. depressio „głębokość” lub od łać deprimo „przygniatać, nacisnąć”) to  zaburzenie psychiczne, którego główne cechy to obniżony nastrój, smutek, przygnębienie, niska samoocena,  melancholia, lęk, nieśmiałość, obojętność, spadek lub utrata zdolności do cieszenia się (anhedonia). Pojęcie to stosowane w terminologii psychiatrycznej i odnosi się także do zespołów objawów depresyjnych występujących w przebiegu chorób afektywnych (nazywanych także zaburzeniami afektywnymi lub zaburzeniami nastroju). Depresja dotyka  ludzi w różny sposób i ma różne objawy.

Wybierz terapeutę:

Jesteś psychoterapeutą, psychologiem, psychiatrą?

Jeśli niesiesz pomoc psychologiczną pacjentom, dopisz się do naszej ogólnopolskiej bazy psychoterapeutów, psychologów, psychiatrów i innych osób niosących psychologiczną pomoc.