obsesja

Co to jest obsesja?

Obsesje są to powtarzające się i uporczywe idee, myśli, obrazy lub impulsy, które są ego-dystoniczne, to znaczy nie są doświadczane jako dobrowolnie wytworzone, ale raczej jako myśli, które atakują świadomość i są doświadczane jako przesadzone lub bez znaczenia, czasami jako obrzydliwe. Pacjent podejmuje próby ich zignorowania lub stłumienia, czasami bez powodzenia. Obsesje powodują uruchamianie zachowań kompulsywnych, mających na celu zmniejszenie lęku wywołanego obsesją.

Obsesja, a zaburzenia obsesyjno-kompulsywne

Niektóre osoby z OCD wykonują działania przymusowe, ponieważ czują, że muszą, nie będąc w stanie wyjaśnić dlaczego. Inni wykonują działania, aby złagodzić niepokój, który towarzyszy pewnym obsesjom. Osoba z OCD może czuć, że te działania zapobiegają wystąpieniu strasznego zdarzenia lub wypchną obsesje z głowy. Niezależnie od tego, dlaczego podejmowane są działania przymusu, rozumowanie osoby cierpiącej na OCD będzie skutkować znacznym dyskomfortem dla niej samej lub dla jej otoczenia.

 

obsesja (psychoterapia, pomoc psychologiczna) - powiązane artykuły:

Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne  (OCD)

Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne (OCD)

Zaburzenie obsesyjno-kompulsywne (w skrócie OCD) to zaburzenie psychiczne charakteryzujące się powtarzającym się pojawianiem się natrętnych myśli – obsesji – wywołujących dyskomfort, zmartwienie, strach. Obsesje połączone ze współistniejącymi powtarzającymi się, zrytualizowanymi zachowaniawaniami – kompulsjami – które mają  skutkować zmniejszeniem lęku lub złagodzeniem napięcia. Obsesje i kompulsje są często powiązane i mimo, że często są uznawane za irracjonalne przez osoby z tym zaburzeniem, to osoby te nie dają rady ich powstrzymać. Zaburzenia obsesyjno-kompulsywne na ogół nie są one oparte na urojeniowych interpretacjach.

Ortoreksja

Ortoreksja

Ortoreksja (z greckiego orthos, „prawidłowy”, i orexis, „apetyt”) to zespół praktyk żywieniowych charakteryzujących się obsesyjnym pragnieniem spożywania zdrowej żywności i systematycznym odrzucaniem żywności postrzeganej jako niezdrowej (śmieciowe jedzenie). Termin ten został utworzony w 1997 roku przez dr Stevena Bratmana, który zaproponował, aby praktykę tę uznać za zaburzenie odżywiania (podobnie jak anoreksje i bulimie). Stwierdza, że w rzadkich przypadkach zachowanie to (skupienie na zdrowej żywności) może stać się tak skrajne, że może prowadzić do niedożywienia lub izolacji społecznej czy też innych objawów zaburzeń diety.

Wybierz terapeutę:

Jesteś psychoterapeutą, psychologiem, psychiatrą?

Jeśli niesiesz pomoc psychologiczną pacjentom, dopisz się do naszej ogólnopolskiej bazy psychoterapeutów, psychologów, psychiatrów i innych osób niosących psychologiczną pomoc.