Bulimia jest jednym z kilku zaburzeń odżywiania. Bulimia charakteryzuje obżarstwem – spożywaniem dużej ilości jedzenia w krótkim czasie, a następnie próbą uwolnienia się od skonsumowanej żywności (oczyszczenie), zazwyczaj poprzez wymioty, środki przeczyszczające, moczopędne lub nadmierne ćwiczenia. Oczywiście to wszystko w imię troski o prawidłową masę ciała. Bulimia jest dziewięć razy częściej występuje u kobiet niż u mężczyzn.
Wiele osób z bulimią mają również dodatkowe zaburzenia psychicze takie jak zaburzenia nastroju, lęk, impulsywność i tym podobne… Bulimia często jest ukrywana, można ja rozpoznać między innymi po: fiksacji na liczbie spożywanych kalorii; fiksacji na świadomość wagi; niskiej samoocenie; niskim ciśnieniu krwi; nieregularnym cyklu miesiączkowym; stałym wychodzeniu do łazienki; depresji; częstym jedzeniu nienormalnie dużych porcji żywności.
Niektóre osoby mogą mieć tendencję do przechodzenia pomiędzy bulimią a anoreksją.
Te niebezpieczne, uzależniające praktyki bulimiczne „oczyszczania” ciała mogą doprowadzić do utraty potasu i pogorszenia stanu zdrowia, z dodatkowymi objawami depresji, które są często poważne i prowadzą do wysokiego ryzyka popełnienia samobójstwa.
Bulimia może powodować:
- refluks żołądka po jedzeniu
- Odwodnienie
- Hipokaliemia spowodowana przez częste wymioty
- Zapalenie przełyku
- Pęknięcie ściany przełyku w ze względu na wymioty
- Urazy oralne, poprzez częste wkładanie palców lub innych przedmiotów do ust, które mogą powodować rany szarpane do błony śluzowej jamy ustnej lub gardła
- Gastropareza lub opóźnione opróżnianie
- Zaparcia
- Bezpłodność
- Powiększonych węzłów chłonnych szyjnych
- Wrzody trawienne
- Ciągłe wahania wagi
- Zaburzenia równowagi elektrolitowej, które mogą prowadzić do zaburzeń rytmu serca, zatrzymania akcji serca, a nawet śmierć
Dodatkowo częsty kontakt między kwasu żołądkowego z zębami, może powodować poważną erozję szkliwa.
Psychoterapia, pomoc psychologiczna w przypadku bulimi, to przede wszystkim poszukiwanie prawdziwego źródła potrzeby kontroli wagi. Psychoterapeuta empatyzując z pacjentką/tem poprzez długą i nie zawsze łatwą pracę dla pacjenta ma za tworzy taką relację, atmosferę bezpieczeństwa w której będzie możliwe odnalezienie tych źródeł i zastąpienie ich innymi mniej szkodliwymi bardziej dojrzałymi mechanizmami.
