Zaburzenia snu i czuwania to problemy związane ze snem, takie jak bezsenność, bezdech senny (problemy z oddychaniem związane ze snem), koszmary senne i hipersomnia (nienormalnie wysoka potrzeba snu). Zaburzenia snu mogą mieć przyczyny organiczne lub psychologiczne.
Psychiczne zaburzenia snu obejmują problemy związane ze stanem psychicznym, w tym nieorganiczną bezsenność, nieorganiczną hipersomnię, nieorganiczne rytmy okołodobowe, somnambulizm i koszmary senne. Zaburzenia snu są częstymi objawami choroby psychicznej. Najczęściej występuje w zaburzeniach afektywnych (w tym depresji ) w zespole stresu pourazowego (zwłaszcza u kobiet po nadużyciach seksualnych) oraz w zaburzeniach lękowych (np. uogólnionym zaburzeniu lękowym).
Leczenie zaburzeń snu jest najskuteczniejsze, gdy tłem zaburzenia jest styl życia predysponujący do zaburzeń snu lub odrębna choroba, na którą istnieje skuteczne leczenie. Gdy nie jest możliwe wykazanie samodzielnej choroby stojącej za zaburzeniem snu lub gdy leczenie choroby podstawowej nie łagodzi w wystarczającym stopniu zaburzenia snu, problem spowodowany zaburzeniem snu można próbować złagodzić np. poprzez poradnictwo – psychoterapię związaną ze stylem życia, który promuje sen i rytm dobowy, ćwiczenia, sauny, terapię matą kolczastą, terapię światłem, leki lub kombinację powyższych. Ograniczenie i doprecyzowanie nadmiernej liczby zadań w pracy łagodzi również zaburzenia snu.
Hipnoza to stan pogłębionej relaksacji, który charakteryzuje się zwiększoną podatnością na sugestie i skoncentrowaną uwagą. Hipnoza jest naturalnym zjawiskiem, które może występować spontanicznie lub być indukowane przez hipnoterapeutę. Hipnoterapia to zastosowanie...
Zespół stresu pourazowego to ciężki stan psychiczny, który pojawia się w wyniku pojedynczego lub powtarzającego się zdarzenia, które ma bardzo silny negatywny wpływ na psychikę jednostki ((wojna, klęski żywiołowe, wypadki, przestępstwa, nadużycia itp.). Traumatyczny charakter zdarzenia jest ściśle związany z poczuciem własnej bezradności z powodu niemożności skutecznego działania w sytuacji niebezpiecznej.
Pojęcie samooceny różni się w zależności od paradygmatu psychologicznego, który go dotyczy (psychologia humanistyczna, psychoanaliza lub behawioralna). Z punktu widzenia psychoanalizy samoocena jest ściśle związana, z rozwojem ego. Z drugiej strony behawioryzm koncentruje się na takich pojęciach, jak bodziec, reakcja, wzmocnienie i uczenie się, co sprawia, że holistyczna koncepcja samooceny nie ma znaczenia. Poczucie własnej wartości jest również pojęciem, które często wykracza poza dziedzinę wyłącznie naukową.
Jeśli niesiesz pomoc psychologiczną pacjentom, dopisz się do naszej ogólnopolskiej bazy psychoterapeutów, psychologów, psychiatrów i innych osób niosących psychologiczną pomoc.
