Badanie przeprowadzone przez Holly J. Baker i jej zespół ( Petera J. Lawrence, Jessicę Karalus, Cathy Creswell i Polly Waite) badało skuteczność psychologicznych terapii dla młodzieży cierpiącej na zaburzenia lękowe. Wyniki tego badania zostały opublikowane w artykule naukowym pod tytułem „The Effectiveness of Psychological Therapies for Anxiety Disorders in Adolescents: A Meta-Analysis”.
Podstawowe wyniki badania:
- Terapie psychologiczne są skuteczne: Badanie wykazało, że terapie psychologiczne, w tym terapia poznawczo-behawioralna (CBT), są skuteczne w redukcji objawów zaburzeń lękowych u młodzieży. Młodzież, która przeszła terapię, miała znacznie mniej objawów lękowych i była bardziej prawdopodobna do wyzdrowienia z głównego zaburzenia lękowego w porównaniu z grupą kontrolną.
- Potrzeba lepszych terapii: Mimo że terapie psychologiczne okazały się skuteczne, badanie wykazało, że tylko nieco ponad jedna trzecia młodzieży jest w pełni zdrowa po zakończeniu terapii. To wskazuje na potrzebę opracowania bardziej skutecznych metod leczenia zaburzeń lękowych u młodzieży.
- Brak znaczących moderatorów skuteczności terapii: Badanie nie znalazło żadnych istotnych statystycznie moderatorów skuteczności terapii. To oznacza, że różne czynniki, takie jak wiek, płeć, zaangażowanie rodziców, etniczność, czy status socjoekonomiczny, nie wpływały znacząco na skuteczność terapii.
Badanie przeprowadzone przez Holly J. Baker, Petera J. Lawrence, Jessicę Karalus, Cathy Creswell i Polly Waite miało na celu zrozumienie skuteczności różnych terapii psychologicznych stosowanych w leczeniu zaburzeń lękowych u nastolatków. Autorzy skoncentrowali się na wynikach leczenia oraz na możliwych czynnikach wpływających na skuteczność terapii.
Najważniejsze założenia badania:
- Zaburzenia lękowe są powszechne wśród nastolatków, ale nie do końca wiadomo, jakie czynniki wpływają na skuteczność leczenia.
- Badacze przeprowadzili analizę metaanalityczną, aby ocenić skuteczność terapii psychologicznych w redukcji objawów zaburzeń lękowych i osiąganiu remisji (czyli pełnego ustąpienia objawów), porównując je z grupami kontrolnymi.
- Autorzy chcieli zrozumieć, jak różne czynniki mogą wpływać na skuteczność leczenia. Te czynniki to m.in. typ terapii (CBT, czyli terapia poznawczo-behawioralna, w porównaniu do innych terapii), format dostarczania terapii (indywidualny, grupowy, komputerowy), wiek, liczba godzin terapii, specyficzność zaburzenia, aktywne vs. pasywne grupy kontrolne, próba kliniczna vs. próba ogólnej społeczności, typ podstawowego zaburzenia lękowego, etniczność, płeć, zaangażowanie rodziców i status społeczno-ekonomiczny.
Najważniejsze wnioski:
- Terapie psychologiczne skierowane na zaburzenia lękowe u nastolatków okazały się skuteczniejsze niż grupy kontrolne.
- Po zakończeniu terapii osoby poddane leczeniu były znacznie bardziej skłonne do zmniejszenia nasilenia objawów (SMD = 0,454, 95% CI 0.22-0.69) oraz do osiągnięcia remisji (RR = 7,94, 95% CI 3,19-12,7) w porównaniu do grupy kontrolnej (36% osób poddanych leczeniu w porównaniu do 9% osób z grupy kontrolnej).
- Żadne z analizowanych czynników nie okazały się statystycznie istotne dla skuteczności leczenia.
- Mimo że wyniki są obiecujące, tylko nieco ponad jedna trzecia pacjentów osiągnęła remisję po terapii, co pokazuje, że istnieje zdecydowana potrzeba opracowania bardziej skutecznych metod leczenia dla nastolatków.
- Autorzy wskazują na potrzebę dalszych, wysokiej jakości badań kontrolowanych losowo, które uwzględniłyby aktywne grupy kontrolne oraz dane śledcze po zakończeniu terapii.
- Zaburzenia lękowe w okresie dojrzewania mogą mieć poważny negatywny wpływ na funkcjonowanie psychospołeczne, takie jak edukacja, interakcje społeczne, odmowa chodzenia do szkoły i porzucenie szkoły. Dlatego ważne jest rozwijanie skutecznych metod leczenia.
- Ponadto, z powodu unikalnych cech rozwojowych okresu dojrzewania, istotne jest zrozumienie, jakie czynniki mogą wpływać na skuteczność terapii dla tego konkretnego grupy wiekowej.
- Również ważne jest, by terapie były dostosowane do specyfiki okresu dojrzewania. Na przykład, z powodu pragnienia niezależności, dużego poczucia samoświadomości i zwiększonej wrażliwości na postrzeganie przez innych, różne formy terapii (indywidualna, grupowa, online) mogą mieć różne efekty wśród nastolatków.
Podsumowując, badanie pokazało, że terapie psychologiczne mogą być skuteczne w leczeniu zaburzeń lękowych u nastolatków. Jednakże, tylko około jedna trzecia nastolatków osiąga pełną remisję po zakończeniu terapii, co wskazuje na potrzebę rozwijania bardziej skutecznych terapii. W badaniu nie udało się zidentyfikować żadnych konkretnych czynników, które mogłyby moderować skuteczność leczenia, co sugeruje potrzebę dalszych badań w tej dziedzinie.