Myśli samobójcze pojawiają się wielu dolegliwościach natury psychologicznej, głównie jednak ich natura jest związana z depresją i myślami autoagresywnymi. Myślom tym najczęściej towarzyszy: poczucie beznadziejności, niepokój, panika, psychozy, rostrzęsienie, chęć pozbycia się bólu…
Myśli samobójcze często nie pojawiają się same, ich źródłem zwykle są zwykle sytuacje z którymi nie umiemy sobie poradzić, niektóre z nich:
- Bezrobocie.
- Presje/Kłopoty Finansowe.
- Żałoba.
- Znęcane się.
- Rozpad związku.
- Problemy rodzinne, zawiłe historie rodzinne, brak stabilności rodziny.
- Choroby.
- Nadużycia seksualne.
- Wyrzuty sumienia.
- Uzależnienia.
- Współuzależnienia.
- Przemoc.
- Nieplanowana ciąża.
- Nieplanowane zmiany masy ciała.
- Doświadczenia w wojsku/sektach i innych zamkniętych społecznościach.
- Poprzednie próby samobójcze.
- Inne traumatyczne wydarzenia.
Pierwszym krokiem w celu uzyskania pomocy jest stwierdzenie, że pomoc jest potrzebna. Drugi to prośba o pomoc. Podzielenie się bólem jest często pierwszym krokiem z poradzeniem sobie z nim. Czasem wystarczy telefon do przyjaciela, innym razem zadzwonienie na telefon zaufania czy też do innych służb i wezwanie pomocy.
W nagłych przypadkach zalecamy kontaktować się z najbliższym czynnym telefonem zaufania (zobacz listę) lub centrum interwencji kryzysowych (w większych miastach Polski).
Rodzaj leczenia jaki zostanie zastosowany przez psychoterapeutę dostosowany jest do indywidualnej sytuacji. Psychoterapia i poradnictwo to sposób na rozluźnienie przytłaczających myśli/uczuć, które leżą u podstaw myśli samobójczych. Podzielenie się bólem z psychologiem może pomóc w zrozumieniu sytuacji, dać siłę, jasność sytuacji i nadzieję aby znieść to co nie było do zniesienia. W szczególnych przypadkach psychoterapeuta może skierować pacjenta na dodatkowe wspierające leczenie farmakologiczne.
